درود

ستودنی است آمدن فرستاده‌ای که دین را بر مردمان تمام کرد و عشق، صلح و‌ آزادی را پیام آور است.

شکرانـــه دهیــــــد شکر ایزد آمد

پیغمبر صلح و عشـق سرمد آمد

جبریل به ‌آسمان بشارت می‌داد

با هلهله، از حرا محمد(ص)  آمد

... و اما ای پیشوای عشق و شادی

چشم به راهیم هر چند آه از نهادمان بر می‌خیزد ستایشمان پذیرفته نمی‌شود تا به دیدارت نور جان تازه شود  و خستگی چشمان پالوده.

ای پیشوای شادی و شادمانی، جاده‌ها را با دستی به پیشانی در می‌نوردیم و نگاهمان در فراسوی راه حجاز به باز بودن دست نیاز و دلهای در نمازمان اشارت دارد.

و همواره به دلهای چشم به راه خواهیم گفت:

چون پنجـــــره‌ها بــــدون تردید بأیست

چون منظـــره‌ها به معرض دید بأیست

با دست به پیشانی و چشمی در راه

هر صبــــح در انتظار خورشید بأیست

در جشن برانگیختگی فرستاده صلح و دوستی، شادمان باشیم و به شادی دیگران بیندیشیم.

بدرود